ผมกลับไปคุยกับแพทคนที่ผมอยาก “จริงจัง” ด้วย … อีกครั้ง
ผมต้องขอบคุณแพทมากเลยนะครับที่แนะนำ
Calmerol และยัดครีมตัวนี้มาในมือผมในวันนั้นเพราะถ้าไม่มีครีมตัวนี้ผมก็ไม่สามารถหายจากเชื้อราที่เท้าได้เลย แล้วก็คงเป็นปัญหาที่ทำให้ตัวผมเองค้างคาอยู่กับมันมาตลอดและต่อไป อยู่ในช่วง 2 เดือนที่ผ่านไปนั้นผมหายไปจากทุกคนจริงๆครับคนที่จะเห็นหน้าผมและได้ยินเสียงของผมนั้นก็จะเป็นเพื่อนร่วมงานเท่านั้นแต่สำหรับคนอื่นไม่ว่าจะเป็นสาวหรือเพื่อนตั้งแต่สมัยมหาลัยเขาไม่ได้เจอผมเลย จนกระทั่งผมดูแลอาการติดเชื้อราที่เท้าของผมจนหายไปนี่แหละครับเลยทำให้ผมกล้าคุยกับหลายคนได้อีกครั้ง เพราะมันก็มีหลายคนแหละที่พยายามคุยกับผมเหมือนกับว่าไม่ได้รู้สึกอะไรแต่ที่จริงแล้วในใจพวกเขาก็รังเกียจสิ่งที่ผมเป็นมาตลอด
แต่คนที่ผมอยากจะคุยด้วยมากที่สุดอยากเจอมากที่สุดและอยากขอบคุณมากที่สุดนั่นก็ไม่ใช่ใครครับ เธอคือสาวน้อยที่แนะนำวิธีการดูแลตัวเอง และยัด
Calmerol ใส่มือผมมาในวันนั้น ผมไม่รู้ว่าเธอได้มาจากไหน หรือรู้จัก Calmerol ได้ยังไง ผมยังสงสัยอยู่ … หลังเขียนบล็อคนี้ผมจะไปถามเธอดู 5555 มันดูตลกเหมือนกันนะ ที่อยู่ดีๆเธอก็มาเปิดใจคุยกับผมแบบนี้และยังหาวิธีช่วยผมได้อีกด้วย
ผมไม่รีรอที่จะทำความรู้จักกับเธอต่อและเดินหน้าคุยเพื่อขยับความสัมพันธ์ของผมกับเธอไปให้ไกลมากกว่านี้ จนในที่สุดผมอยากให้ทุกคนแสดงความยินดีกับผมครับ เพราะเดือนนี้เป็นเดือนที่ผมกับเธอได้ตกลงกันเป็นแฟนกันครบ 1 ปีพอดี